1/05/2016
HF6 stond al een geruime tijd op onze verlanglijst maar werd, door omstandigheden meestal achteruit geschoven om andere locaties voorrang te geven. Want HF6 is toch groot én deze locatie loopt niet zomaar weg op één of twee dagen dachten we steeds. Toen viel mijn oog plots op een krantenartikel waarin de sloop werd aangekondigd en wel op zeer korte termijn !! We bekeken onze kansen en planden een trip in richting deze industriële reus. Het was al een stuk in de ochtend toen we onze eerste poging waagden maar we kwamen algauw van een kale reis terug want nog voor we op het domein waren hadden we een bijna ontmoeting met een aantal werklieden uit de naastliggende fabriek. Net op tijd kon ik mezelf wegstoppen achter een paar olievaten en Artur en sein geven om ook zichzelf veilig te verstoppen. Toen de werkmannen uit het zicht waren dropen we teleurgesteld af. Een kleine 4 weken later waren we klaar voor poging twee en we hadden ons wijsgemaakt dat we deze keer beter waren voorbereid en kropen bij het krieken van de dag door de poort heen en volgden de gekende weg. In de fabriekshal, waar we de eerste maal op werklui botsten kleefde een dichte mist die ons het zicht op HF6 ontnam. We zochten onze weg tussen de autowrakken en andere rommel en vonden na lang zoeken eindelijk een opening om het terrein van HF6 op te komen. Je kon de blijdschap op ons gezicht, ondanks de dicht mist van uren ver zien. Het was nog even wandelen op het begroeide terrein vooraleer we de toren van de hoogoven door de mist heen zagen opdoemen. Maar toen we de stalen trap opstapten zag ik Artur plots ineen duiken en mij attent maakte op “beweging in de fabriek”! Als bevroren keken Artur en ikzelf naar de twee mannen met witte helm die een 15 tal meter verder stonden stonden te praten en dan elk een andere kant opgingen. Niet veel later hoorden we de zware dieselmotoren starten en kwam de arm van een sloopkraan boven de buizen uit….krak, breek…het staal knarste tussen de zware nijper en ons hart brak ! Ohneen, de sloop is begonnen… Ontgoocheld dropen we ook deze keer af en dachten dat het nu echt nooit meer zou lukken. Een paar dagen later had ik een gesprek met een bevriend explorer en toen hij mijn verhaal hoorde kon hij bijna niet begrijpen dat we er nog steeds niet in geslaagd waren om deze topper te bezoeken. Ondanks het feit dat hijzelf al 6 maal (jaja… u leest goed) geslaagd was in de missie, die ons blijkbaar niet gegund was stelde hij voor om samen nog een laatste poging te ondernemen met hem als “gids” Zo gezegd zo gedaan spraken we kort daarna af op een mooie zondagochtend en opnieuw in alle vroegte. Voordeel van zondagen is dat er meestal niet wordt gewerkt en zo hadden we deze keer sneller dan anders de vrije toegang, zowel tot de fabriekshal, waar er in de week wordt gewerkt, als tot de machtige HF6. Als een volleerde gids toonde hij ons de mooiste plekjes van deze oude staalreus maar desondanks stelde ook hij vast dat de sloopwerken echt wel aardig waren opgeschoten. De oude controle kamer was reeds ontmanteld, wat wij uiteraard zeer jammer vonden. Maar niet getreurd knipoogde de gids want deze oude rot heeft voor mij geen geheimen meer en ik leid jullie zo meteen mee naar een tweede controleruimte. En zo volgden we onze gids de ganse dag in zijn voetspoor en kunnen nu tevreden terug blikken op deze overwinning…
Bij deze onze oprechte dank aan K.V.C van “An Unused World”
