Deze locatie, ook wel bekend als “Wolfhouse” is niet echt verlaten maar maakt deel uit van een groot industrie complex gespecialiseerd in het ontginnen van minerale grondstoffen. De toren en omliggende gebouwen worden al zeker een 5 tal jaar niet meer gebruikt en lijken van buitenaf dan ook verlaten. Hoog in de toren vind je een enorme machinezaal die vanuit een lager gelegen verdiep werd bedient. We waren die dag voor het eerste licht al ter plaatse en keken vanuit de hoogte neer hoe de eerste sneeuw zacht neerdwarrelde op de treinsporen. Het blauwgroene meer, die bedekt was met een fijn laagje ijs, gaf ons een rustig gevoel. Plots zagen we op een van de besneeuwde paden twee lichten opdoemen die onze richting uitkwamen, niet veel later een tweede auto. Vanuit de toren volgden we de lichten tot ze net onder ons doorreden, de zwarte bandensporen die achterbleven staken schril af tegen het fijne witte sneeuwtapijt maar de auto’s minderen geen vaart en reden verder door. 6 maanden na ons bezoek werden de machines verwijderd en de gebouwen gesloopt.
