Op een vroege ochtend in het najaar van 2018 slopen Artur en ikzelf deze oude loods binnen, we wisten wat we konden vinden maar stonden toch versteld van de hoeveelheid houten beeldjes die hier nog liggen. Tellen is er onbegonnen werk, ze liggen er met duizenden, geïmporteerd uit Indonesië en liggen overal verspreid, sommigen in dozen, anderen liggen op hopen in één van de vele kamers, andere beeldjes staan dan weer uitgestald alsof ze deel uitmaakten van iemands voorkeur. De houten eenden zijn ook de bekendste beelden van deze plaats. Ik vraag me nog steeds af waarvoor deze eenden zouden kunnen dienen? Ook het woongedeelte wordt gebruikt als stockage ruimte voor allerhande beeldjes en andere kunstobjecten. Daar fotografeerde ik het beeld die je ziet boven dit stukje tekst, de ochtendzon kleurde de kamer lichtroze en ik vond dit te mooi om niet vast te leggen. Helemaal boven vonden we er een paar groezelige kamertjes en even deed dit me denken aan dat voormalig Chinees Restaurant die ik ooit heb gefotografeerd, daar waren ook tal van kleine kamertjes waar vermoedelijk het keuken en zaalpersoneel werd gehuisvest. Zouden er hier misschien ook ooit handarbeiders gewoond hebben die al deze beeldjes vakkundig uit hardhout hebben gesneden?
